Het huwelijk – het begin (deel 1)

Op nieuwjaarsdag rond een uur of twee in de morgen stelde D mij de Grote Vraag en ik zei ‘ja’. En daarmee was de eerste stap gezet.
In januari stelden we familie en vrienden op de hoogte en meteen werd ons gevraagd: wanneer, waar en hoe? Tja. We hadden geen idee en wisten ook niet welke ideeën we daarover zouden moeten hebben. Gesprekken over het huwelijk werden daarom drie maanden lang uitgesteld. Schrijven en produceren was belangrijker voor ons en mijn klopjacht op mijn allergieën ging voor.
Maar nu is het eind april en als we in september willen trouwen, schijnen we te moeten beginnen met de organisatie. Het kost tijd om alle papieren te verzamelen en stadhuizen raken volgeboekt.
Ik heb nooit van een bruiloft gedroomd en heb er ook nooit over nagedacht, en nu ik dat wel doe, merk ik dat ik niet zo van bruiloften houd. Ik wil graag getrouwd zijn, maar dat trouwen zelf hoeft voor mij niet. Ik wil geen taart, geen witte jurk, geen corsages. Geen damasten tafellakens, roze stoelkussens of bruidsuikers. Ik wil geen receptie waarbij mensen in de rij moeten staan om onze handen te kunnen schudden en ik wil al helemaal geen huwelijkscadeaulijst bij de bijenkorf. En D. wil al die zaken evenmin.
Na het bekijken van twintig huwelijkssites sla ik murw geslagen mijn laptop dicht. Ik zie maar twee oplossingen: we boeken een retourtje Bora Bora en komen getrouwd terug of we gaan een wedding planner in de arm nemen.