Dit is de verkorte
versie van de toespraak van Henk Pröpper uitgesproken op 3 februari
2005
ter gelegenheid van de presentatie van
De onfeilbare.
"Ik heb je boek in één ademtocht gelezen, wat vrij
bijzonder is. Ik was dermate geboeid door het boek dat de uren voorbij
vlogen en achteraf vroeg ik mij af waarom. Wat is er gebeurd waardoor
ik zo gegrepen werd?
Dat zit hem in de eerste plaats in de twee hoofdpersonen, die ik allebei
zeer bijzonder vind. Het zijn twee jonge vrouwen met nogal veel moed en
met een optimisme, levenskracht en puurheid, die je nog maar zelden tegenkomt.
Het zijn twee vrouwen die het aandurven om ook met elkaar heel ver te
gaan. Het blijft vriendschappelijk en desondanks kun je zeggen dat het
een lichamelijk boek is, lichamelijk en spiritueel. De twee vrouwen zijn
heel dicht bij elkaar, ze slapen ook in elkaars bed, zonder een verhouding
te hebben. Hun band is zo speciaal, dat je er niet achter kunt komen.
Je komt er ook niet achter wat er precies in de hoofden van de twee personen
speelt en toch heb je het gevoel dat je ze kent.
Dat is een raadselachtig gegeven dat in een roman heel sterk is en dat
heeft ze ook heel sterk uitgewerkt. Er zitten een aantal vooruitwijzende
elementen in die heel knap zijn aangebracht en desondanks heb je niet
het idee dat je snapt waar het allemaal heen gaat. En dat is ook altijd
een grote kracht van een roman, dat je wel dingen voelt en dat je verder
wilt, maar dat je toch niet kunt vatten wat er precies gebeurt. Die spanning
behoudt het boek tot het einde.
Iets over de stijl. Het boek heeft een puurheid die echt bewonderingswaardig
is. De stijl is aan de ene kant heel optimistisch, vrolijk en levenskrachtig.
Het zijn twee vrouwen die de wereld in rennen om te slagen, ze zijn allebei
bijzonder ambitieus. En ondanks het feit dat de leugen op een gegeven
moment regeert, raken ze die puurheid niet kwijt.
Het is een Bildungsroman. De ene vrouw leert door de jaren heen veel over
zichzelf en dat gaat met vallen en opstaan. Er zijn misverstanden en misvattingen.
Ik las op je website wat je zo mooi vindt aan filosofie, namelijk dat
je leert dat er vele meningen zijn. Er zijn vele meningen, er zijn vele
inzichten en er zijn vele vergissingen. Het is denk ik de grote ambitie
van je boek om aan tegeven dat je ondanks die vergissingen en ondanks
de meningen die vaak verkeerd zijn, toch veel verder kunt komen als je
eenmaal de wijsheid bereikt om voorbij de meningen te stappen. En die
stap wordt uiteindelijk ook in het boek gemaakt, op een hele natuurlijke
manier. Dat vind ik een bewonderingswaardig objectief in een boek, om
dat soort ideeën te behandelen. Het is behalve een Bildungsroman
ook een beetje een Ideeënroman en in je volgende boek zal dat ongetwijfeld
nog hechter en steviger worden, dat ideeën-achtige, maar in essentie
zit het er al helemaal in.
Tot besluit. Ik las op je website dat je aarzelde of je bepaalde laarzen
van Prada mocht kopen, omdat ze nogal duur waren. Ik vind, nu je dit boek
geschreven hebt, dat je die laarzen mag kopen, ze zullen je vast heel
goed staan en je hebt ze ook zeker verdiend.
Ik geef je nu het eerste exemplaar van je boek. Ik hoop echt dat er heel
veel mensen zullen zijn die het gaan lezen. Je bent in staat om mensen
bij elkaar te brengen (een verwijzing naar de meer dan 100 aanwezigen
die avond, CP) en als u het gelezen heeft zult u zien dat ze niet alleen
in staat is levens heel boeiend te beschrijven, maar er ook voor zorgt
dat u daarmee aan het leven hecht. Want die levenskracht zit heel duidelijk
in je boek, het is de toon die in alles naar boven komt. Daarmee wil ik
je graag feliciteren."
(Applaus en zoenen volgen)