Johan Daisne
De dichter wordt nooit wat hij als kind heeft gedroomd. Hij wordt dichter om kind te blijven.
(Wat is magisch-realisme?, 1958)

De Vlaamse Johan Daisne (pseudoniem van Herman Thiery) publiceert in 1942 zijn debuutroman De trap van steen en wolken. Dit boek wijkt zo sterk af van de gebruikelijke literatuur van dat moment, dat Daisne een nawoord toevoegt waarin hij zijn roman theoretisch inkadert. Sindsdien wordt hij als de aanstichter gezien van het magisch-realisme in de Nederlandse Letteren.
Daisne is van jongs af aan gefascineerd door magie, iets wat hij definieert als ‘bovenzinnelijkheid bewerkt door menselijke tussenkomst’. Als kind ervaart hij magie tijdens allerlei fantasievolle spelletjes en als auteur zet hij zijn verbeelding tijdens het schrijven in. Veel verschil tussen beide is er niet: hij is dichter geworden om zijn gevoeligheid voor het magische niet te verliezen. Het werk van de volwassen schrijver is bedoeld om de magie van de jeugd opnieuw te beleven en ervan te getuigen.