Filosofie Scheurkalender 2004 (10)

‘Ik moet een manier vinden om de waarheid te spreken zonder haar echt te uiten. Wat is literatuur per slot van rekening anders? Handige leugens die heimelijk de waarheid spreken.’ (Simone de Beauvoir, Een transatlantische liefde, 1998).

In februari 1947 ontmoet de dan al beroemde filosofe en schrijfster Simone de Beauvoir een nog niet zo bekende Amerikaanse schrijver in New York. Zijn naam is Nelson Algren en de twee worden op slag verliefd. Er volgen lange jaren met schaarse ontmoetingen en vele brieven. Pas in 1964, als hun politieke opvattingen met betrekking tot Vietnam te ver uiteenlopen, komt de correspondentie (en daarmee de relatie) tot een einde.
De Beauvoir schrijft Algren in haar brieven uitgebreid over haar werk en vertelt dat ze een boek over Amerika aan het schrijven is. Ze vindt het lastig om haar kennis van dit land te scheiden van haar gevoelens voor Algren, ‘want,’ schrijft ze, ‘alles wat ik van Chicago weet, heb ik van jou.’ Omdat ze in haar boek niet direct over Algren wil schrijven, terwijl het toch deze man is die meer indruk heeft gemaakt dan alles wat ze in Amerika gezien heeft, hoopt ze dat ze haar liefde voor hem onzichtbaar in het boek kan verbergen.