Verantwoordelijkheden

In huis ben ik de voedselexpert alias gezondheidsgoeroe. Het nieuws dat schapenkaas meer calcium bevat dan geitenkaas en dus een goede keus is voor mensen die vanwege een lactose-intolerantie weinig zuivel kunnen consumeren, wordt door mij met trots geserveerd bij het ontbijt. Ook literatuur (de Engelse vertaling van de nieuwe Houellebecq verschijnt in september) en rampennieuws (ik had het druk de laatste tijd) vallen onder mijn verantwoording.
Als tegenprestatie neemt mijn man muziek, sterrenkunde en celebrity gossip voor zijn rekening. Tijdens het avondeten hoor ik alles over Charlie Sheen en Dark Matter. Zo hoeven we niet allebei van alles op de hoogte te blijven en dat scheelt tijd.

Maar onlangs heeft mijn reputatie een deuk opgelopen. Een deuk die mij door een virus is aangedaan. Want wie luistert er naar gezondheidsberichten van een boodschapper die tien zakdoekjes per uur volsnuit? Mijn man heeft geen oren naar de kennisgeving dat het eten van grof volkoren gistbrood een negatieve uitwerking op zijn immuunsysteem kan hebben, omdat de niet afgebroken phytaten de zinkabsorptie frustreren en hij er beter aan doet alleen zuurdesembrood te eten. En hij rolt met zijn ogen wanneer ik beweer dat vegetariërs gerust iedere dag een ei kunnen eten. Tussen mijn hoesten en niezen door word ik niet meer serieus genomen.

Wat te doen? Juist ja, excelleren in mijn andere verantwoordelijkheden. Zojuist las ik dat The Marriage Plot van Jeffrey Eugenides in oktober verschijnt. En met koorts gebracht of niet, dat er van deze Pulitzerprijswinnaar een nieuw boek gaat verschijnen is nieuws dat mijn man, samen met zijn ochtendcappuccino, maar al te graag tot zich zal nemen.