Uit de oude doos

Met een man die scenario’s schrijft en daar ook voor wordt betaald door producenten en fondsen, is het niet moeilijk om het te verantwoorden minimaal een speelfilm per dag te zien. Of verantwoorden: het is noodzaak, werkverplichting, vereist onderzoek. Na een periode waarin we alle Woody Allen’s zagen, een maand waarin de Italianen Fellini en Antonioni het podium betraden en een zomer waarin we stapels Nouvelle Vague bekeken, is de tijd nu aangebroken voor de klassiekers uit Hollywood van onder anderen Preston Surges en Douglas Sirk. De plotlijnen! De vrouwelijke personages! De intelligentie van de conversatie! Waarom worden zulke films niet meer gemaakt? Films waarin clichés en taboes doorbroken worden en waarin desondanks niemand wordt vermoord of verkracht. Wanneer de tijd daar is, weet ik waar ik mijn inspiratie moet zoeken.