Santa Monica (2)

Omdat D. in alles een estheticus is en een genotszoeker, houdt hij alleen van dure hotels, dure flessen wijn en dure kleding. Als hij mij Santa Monica laat zien (of New York of Miami), toont hij dus alleen het beste van het beste. Dat je ook kunt genieten van lelijke en goedkope dingen, begrijpt hij niet. ‘Daar neem je nu genoegen mee,’ zegt hij, ‘omdat je je niet alles kunt veroorloven, maar als je rijk was, zou je er niets meer om geven.’
Daar ben ik niet zo zeker van. In het welgestelde en schone Santa Monica ben ik soms juist op zoek naar lelijkheid en sleeziness. Vandaag kon ik mijn hart ophalen, want ik bezocht een vies en vervallen motel, at een hotdog op de supertoeristische pier en kocht een tweedehands T-shirt in Venice Beach, waar hippies, daklozen, verslaafden en toeristen vreedzaam samenleven. Ik was bovendien nog getuige van de arrestatie van een drugdealer. Als je die dingen dagelijks doet en meemaakt, verliezen ze hun glans, maar zo is het ook met luxe restaurants. Na avonden lang witte tafelkleden en beleefde knikjes, snak ik naar een goedkope Mexicaan, waar je met goed fatsoen van slechte margerita’s dronken wordt en keihard mag lachen.