Roland Holst Huis – Bergen (7)

Iedere dag dat het niet regent, en dat is helaas niet zo vaak als ik zou willen, spring ik op de fiets en koop ik mijn groenten bij de boerderijtjes die ik passeer. In versleten boekenkasten liggen kroppen sla en snijbonen klaar en een muntje in het kistje volstaat om af te rekenen.
Eenmaal stond de moestuinier naast zijn oogst te mopperen. Als extraatje had hij in iedere andijvie een ei gelegd en nu constateerde hij dat er klanten waren geweest die een ei of meer hadden gestolen.
‘Dat doet maar,’ zei hij, ‘zijn mensen echt zo?’
Ik antwoordde dat ik het al heel wat vond dat zijn kraampje niet in zijn geheel was leeg gejat.  ‘In de stad werkt dit systeem niet hoor, daar gappen ze meteen uw kistje met euro’s.’
De moestuinier stak zijn vinger in de lucht als waarschuwing dat hij me wat zou laten zien en tilde daarna het kistje van de plank. Belletjes aan een touwtje begonnen te rinkelen. ‘Mijn alarmsysteem,’ zei hij trots.

De poëzievangst van vandaag: Hester Knibbe – Verstoorde Grond.  Met  titels als ‘Na de zondvloed’, ‘Hecht lichaam’, ‘Leeg huis’ en ‘Gaia’, voel ik me in deze bundel meteen thuis. Het zijn gedichten over rouw bij een groot verlies (een moeder neemt afscheid van haar zoon) en ze zijn vermengd met nostalgische herinneringen. Heldere en tegelijk prachtvolle taal. Veel referenties aan mythologie en aan Nederland, met zijn sluizen, uiterwaarden en dijken. Het is zeker niet de enige reden dat ik deze bundel zo mooi vind, maar hij past precies bij de roman die ik aan het schrijven ben, over mijn vader, een Hollands dorp en over een jonge vrouw die mythes wil ontmaskeren. Van deze dichteres lees ik graag meer.