Roland Holst Huis – Bergen (15)

Van de  250 pagina’s (dubbele interlinie A4) die mijn manuscript nu telt, heb ik er 176 in dit huis gelezen, geschreven of bewerkt. En ik kan gerustgesteld vermelden: het wordt een roman en geen verzameling losse flodders.
Op het einde is het altijd de kunst om alle hoofdstukken bij elkaar te trekken, de gaten op te vullen en overlappingen te verwijderen. Sommige hoofdstukken zijn een jaar eerder geschreven dan andere en het is voor mij helaas niet mogelijk alle details voortdurend in gedachten te houden. De stijl houd ik meestal wel redelijk stabiel, want de stem van het boek blijft bij me, maar er treden vaak probleempjes op  met betrekking tot de (sub)thema’s: waar breng ik wat ter sprake en hoe.
Bij nalezing kwam ik er bijvoorbeeld achter dat ik maar liefst in drie verschillende hoofdstukken tegen hebzucht fulmineer. Blijkbaar zit die hebzucht me flink dwars, maar voor een roman is het wat veel van het goede. Tenzij mijn hoofdpersonage erdoor geobsedeerd wordt, wat tot nu toe niet het geval is. Dit stukje heb ik dus moeten schrappen:
‘Het is één grote samenzwering. Welvaart brengt de rabiate overtuiging met zich mee dat we van alles nodig hebben en daarom verdienen we nooit genoeg. Hebzucht is een ziekte. Een ziekte die ons aanzet tot harder werken, omdat we denken daarmee onze vrijheid te kunnen kopen, maar we vergissen ons. Het is een obsessie, een oncontroleerbare behoeftenspiraal. Bezittende slaven zijn we geworden!’

P.S. Het nieuwe boek van Ton Lemaire ‘De val van Prometheus – de keerzijde van de vooruitgang‘ ligt onopengeslagen naast me – zal het mijn obsessie voor het thema hebzucht aanwakkeren?