Roland Holst Huis – Bergen (19)

Goed, ik geef het toe, het is meer dan een piepende deur. Dit huis in harde wind is minder fijn. Na alle welwillende berichten over Bergen ga ik me dan eindelijk een beetje beklagen, want wie te positief is, wordt zelden geloofd.
’s Middags is het nog romantisch, die harde wind die de rozenstruiken tot over het pad buigt en het riet aan de overkant laat dansen. Zodra het donker is, wordt het luguber, want ik ben hier wel alleen en afgelegen. Doorgaans vertrouw ik op mijn gehoor – als er nu iemand rond het huis sluipt of  aan de deur rammelt, zou ik er niets van merken.  Daar komt nog bij dat er aan vier kanten ramen zijn, wat overdag inderdaad een grote plus is, maar ’s avonds voel ik de vensters trillen en verwacht ik dat er ieder moment, gelijk een spookverhaal, een zware tak door de ruit komt slaan. (Het nieuwsbericht dat de Anne Frank boom is omgewaaid wakkerde die verwachting nog aan). Wat zou ik doen als de wind er met mijn rieten dak vandoor ging?
Dus ik lag wat te woelen en te draaien in bed vannacht, totdat ik, wat ik nooit doe, opstond en een fles wijn mee naar boven nam. Drinken om mezelf te kalmeren; dit huis in de wind maakt nog een alcoholist van me.