Roland Holst Huis – Bergen (14)

Twee dagen geleden stond er een cameraman producent-regisseur voor mijn deur. Hij was gekomen om de burgemeester van Bergen te filmen in het huis van Roland Holst. Ze hadden hem ervan op de hoogte gesteld dat ik van niets wist. Het was een ochtendlijk en spontaan besluit geweest. Komt u maar binnen dan, zei de schrijfster met haar ongekamde haren.
Het huis, mijn huis, door de ogen van een vreemde. Aan de waslijn hing mijn ondergoed. Op de tafel de restanten van mijn ontbijt. Op de vloer prijkte mijn yogamat en ja hoor, er lag ook nog ergens een vies zakdoekje in de hoek. Wat een intimiteit.
Het enigszins hoge Ikea-gehalte van het interieur schrok de cameraman producent-regisseur af – het is hier wel veranderd – en hij besloot de burgermeester in de tuin te filmen. Wat een geluk dat de rozen een paar dagen geleden nog gesnoeid waren, zodat het naambordje weer zichtbaar was.
Ik sloot mij op in het kleine kamertje boven waar ik een hoofdstuk herschreef over een dochter die probeert te achterhalen of de muur van bescheidenheid waarachter haar vader schuilgaat hem voor de buitenwereld beschermt of juist gevangen houdt.
Pas toen honger mij de keuken in dreef ontmoette ik de cameraman producent-regisseur weer. De burgemeester was inmiddels al uit mijn tuin vertrokken. Of hij mij ook even mocht filmen, aan het werk? Natuurlijk keek ik meer naar zijn gezicht, dat vriendelijk was, dan naar zijn camera. En ik maakte mijn zinnen niet af – misschien stotterde ik zelfs wel. Mijn leven als televisiebekendheid maakte in ieder geval geen vliegende start. En dat allemaal voor een promotiefilmpje voor het verhalenpaviljoen. (Het betreffende filmpje verschijnt vast binnenkort online)