Polderlandschap legt het af tegen nieuwbouwwijk

Foto: Michel Salters

Een paar weken geleden verscheen in Elsevier de fotoreportage ‘Kijkend naar Holland’, met foto’s van Michel Salters en een tekst van Robert Stipthout. De reportage toont dat het platte, lege land waaraan Marsman zich vergaapte en waarover hij zijn beroemde dichtregels schreef, niet meer bestaat. Langs de kilometerslange dijken in Nederland liggen nu vooral stadswijken en industriegebieden.

Op een van de foto’s (zie hierboven) is Paradijsselpark afgebeeld, de villawijk achter de Groenedijk in Capelle aan den IJssel. Waar eerst mijn speeltuin, kinderboerderij en baggertuin lag, verrijzen nu keurige ruime huizen met trampolines in de achtertuin. (Dat laatste is een bizarre lokale rage.)

De bouw van het villapark liet me destijds niet onverschillig. Capelle aan den IJssel had meer woonruimte nodig en het gebied dat Paradijssel heette leek een goede locatie. Maar Paradijssel was wel de grond van mijn herinneringen, ook al woonde ik niet meer in de buurt. Door het deels braakliggende gebied te bebouwen, verdween de plaats waar ik zo vaak had rondgezworven. De ervaring en melancholie die daarop volgde, inspireerde me tijdens het schrijven van Eeuwige kermis. Vandaar dat het fictieve dorp van Julia Hollander Paradijssel heet.