Moeie voeten

Op zoek naar een Halloween kostuum stapte ik gisteren in de metro naar Etienne Marcel van waaruit ik de Marais en het gebied rondom Les Halles zou verkennen. Tientallen winkels later en vele straten verder wilde ik weer naar huis. De straatnamen kwamen me enigszins bekend voor, maar het lukte niet ze in de kaart in mijn hoofd te plaatsen.
Op goed geluk sloeg ik links en rechts, erop vertrouwend dat ik bij het eerst volgende kruispunt wel een metrostation zou tegenkomen. Drie kruispunten verder had ik nog geen station gezien al waren er wel richtingaanwijzers die beweerden dat Place de la République ten Zuiden van me lag. Ten Zuiden? Waar was ik dan in godsnaam? Met behulp van een vriendelijke groenteman, een enigszins geprikkelde ober en een voor rood licht wachtende chauffeur vond ik uiteindelijk een metro die me weer naar mijn linkeroever bracht.
Na tien jaar Parijs is het blijkbaar nog heel goed mogelijk te verdwalen. Mijn voeten zijn er minder verheugd over dan mijn geest.