Koninginnedag 2009

De dag ging traag van start. We werden uit diepe dromen wakker en gaapten de ochtend bij elkaar. Aan het ontbijt met de ramen open klaagden mijn bezoekers over het gebrek aan boten op de gracht. Af en toe kwam er een voorbij, maar er was geen sprake van de gekte die ik hen beloofd had. Ik zei: you ain’t see nothing yet. Het was voor twaalven, de meesten feestgangers lagen nog hun roes uit te slapen van de nacht ervoor.
Tijdens het eerste rondje Jordaan smeekten mijn bezoekers mij wat ‘rustigere’ straten uit te zoeken – ze hielden niet van hutjemutje massa’s. Twee uur later waren we weer thuis, uitgeput en verbijsterd, en bekeken we de botenparade vanuit het raam. Nog geen idee wat er elders in het land was voorgevallen.
Omdat we de handdoek nog niet in de ring wilden gooien voordat de dag goed en wel was begonnen, dronken we ons met een fles prosecco en daarna een fles rosé moed in. En juist toen ons humeur enigszins in de richting kwam van de sfeer en het gejoel om ons heen, kregen wij een sms-je waarin het nieuws uit Apeldoorn stond. We liepen nog een rondje, omdat we vonden dat het moest, aten een te zout frietje en een te zoete portie poffertjes en zochten daarna snel ons appartement weer op. En ik kan niet anders zeggen dan dat de dag die traag van start was gegaan als een kaars uitging, want om twaalf uur lagen we in bed. Ik weet het nu zeker: er zit geen partybeest in mij (en evenmin in mijn bezoekers).