Kappersaversie
Vrouwen houden van kappers. Ze vinden het lekker, al dat gefrutsel, en ze komen er met een beetje geluk mooier vandaan. Mannen houden ook wel van kappers, maar doorgaans om andere redenen. Vrouwen vinden het al verwennerij als een paar stevige herenhanden hun schedel masseren en hun hoofd met shampoo omtoveren tot het evenbeeld van een ingesopte poedel. Zodra de millimeters haar eraf zijn geknipt genieten ze van de föhn, die nu eens door een ander wordt bediend, en van hun reflectie in de spiegel, die met iedere verdampte waterdruppel lijkt op te bloeien.
Goed, ik generaliseer. Niet alle vrouwen houden van kappers. Ik houd helemaal niet van ze en er zullen vast meer uitzonderingen zijn. Haten gaat me te ver – kappers oefenen ook maar gewoon een beroep uit – maar ik heb wel een aversie tegen wat ik in een doorsnee kapsalon moet ondergaan. Het wachten in een oververhitte ruimte, het opsnuiven van synthetische parfums en haarverfchemicaliën, het dom achterover liggen met je nek op de rand van een harde bak, en dan het getut en geneuzel met kammen en borstels en klemmen…
Maar het menselijk lichaam heeft nu eenmaal onderhoud nodig. Nagels moeten worden gekort, oksels gewassen en haren geknipt. Tot voor kort had ik die laatste taak aan mijn man toebedeeld. Dat dunne, steile haar van mij was een bezoek aan een kapsalon nauwelijks waard en omdat we allebei zo ongeduldig als nerveuze eekhoorns zijn, was zo’n echtelijke sessie met de keukenschaar zo gepiept.
Jaren ging het goed, totdat het gebrek aan kniptalent in ons huis zo begon op te vallen dat mensen me erop aan spraken. En omdat ik me helaas nog steeds iets aantrek van wat anderen vinden, besloot ik een kapper te zoeken zonder zogenaamde verwennerij, een kapper die mijn haar zou knippen zoals mijn man dat deed, maar dan met wat meer stijl.
Na een rondvraag onder vrienden kwam ik bij Antoine terecht aan de Rue St. Honoré. Alle kappersdiensten zijn bij hem beschikbaar, maar ze zijn wel optioneel – zo lang ik met pas gewassen haren binnenstap, hoeft er aan mij niet geplukt te worden en knipt hij mijn haar droog en razendsnel. Ondertussen hoort hij me niet uit over mijn belevenissen en vult hij mijn oren evenmin met buurtroddels. Ideaal.
Het enige wat bij deze kapper nog beter kan, is zijn punctualiteit; wachten is ook hier een realiteit, maar gelukkig hield ik daar rekening mee en nam ik een opschrijfboekje mee waarin ik dit stukje kon noteren. Voor de komende drie maanden ben ik er gelukkig weer vanaf.