Interview – Alice’s Adventures in Wonderland

Interview door Aukelien Weverling

Welk boek heb je stukgelezen?
Meer dan één, maar laat ik vandaag Alice’s Adventures in Wonderland noemen, geschreven door Lewis Carroll (1885).

Wanneer (of waar als je je dat herinnert) las je het boek voor het eerst?
Ik las het voor het eerst in het Nederlands toen ik zeven was. Mijn balletschool had het verhaal bewerkt tot een voorstelling die we met alle leerlingen zouden opvoeren en ik wilde me op mijn rol voorbereiden. Op een zondag op de boot – ieder weekend met zon zeilden we op de Grevelingen – las ik het uit. De teleurstelling was groot toen bleek dat ik een kever zou spelen, die niet in het boek voorkomt.

Hoe vaak heb je het sindsdien gelezen?
Ik heb het niet geteld, maar het boek staat op de plank naast mijn woordenboeken, zodat ik er altijd even in kan kijken. Ik werd pas echt verliefd toen ik het voor het eerst in het Engels las, op de middelbare school. De taalgrappen en dubbelzinnigheden komen alleen in die originele taal tot hun recht. Ik begreep ook toen pas dat het evengoed of misschien wel juist een boek voor volwassenen is.

Waarom vind je juist dit boek zo mooi/ wat maakt het zo bijzonder?
Carroll weet als geen ander de wereld op zijn kop te zetten via de simpele vragen en opmerkingen van een kind. Je krijgt geen ingewikkelde verhalen voorgeschoteld over identiteit, moraal of relativiteit, maar door de observaties en commentaren van Alice en de figuren die zij ontmoet, word je gedwongen over dat soort onderwerpen na te denken. Iedere keer dat ik het lees, leer ik iets, alsof het boek met mij mee groeit en steeds nieuwe lagen blootgeeft.

Heeft het je beïnvloed bij het schrijven?
Zeker, al kan ik niet vaststellen in welke mate. Hoe een boek je inspireert is vaak niet aan te wijzen, maar in mijn derde roman (die ergens in 2008 uitkomt) maak ik wel een duidelijke knipoog naar het verhaal.

Als je er een leuke anekdote over hebt, dan hoor ik die natuurlijk ook graag!
Ik moest ooit op de universiteit een artikel schrijven over postmodern kennismanagement, al wist ik nauwelijks wat dat was. Met wat citaten van Alice’s Adventures in Wonderland had ik zonder veel moeite een structuur te pakken. “Begin at the beginning, the King said gravely, and go on till you come to the end; then stop.” Het schreef zich vanzelf.