Hoog bezoek

Vanmiddag kwam ik mijn Finse buurvrouw op ons hofje tegen. Wij wonen dan wel naast elkaar, maar omdat ik kluizenaarstrekken vertoon en zij niet durft aan te kloppen als ze mij achter de computer ziet zitten, spreken we elkaar lang niet iedere dag. Ik moest raden wie zij de dag ervoor in onze straat had gezien: Kundera. Maar ze had hem niet aangesproken, want hij zag er zo verloren uit.
We bekritiseerden het onrecht wat hem onlangs is aangedaan en namen ons voor dat als we hem nog eens zagen lopen, we hem zouden uitnodigen voor een hartversterkende borrel. Ik betwijfel of Kundera daar op zit te wachten, maar je weet maar nooit.