Het huwelijk – vijf minuten in mijn hoofd (deel 7)

Als ik nu opsta, kan ik nog een uurtje yoga doen voordat D. wakker wordt. Maar misschien is het beter even na te denken over wat ik tijdens de ceremonie wil zeggen. Vervelend dat S. nog niet heeft gereageerd. Als we geen iPod kunnen spelen, moeten we cd’s meenemen en die dan de hele avond verwisselen. Volgens mij komt M. niet naar de bruiloft. Anders had ze al lang iets laten horen – ze vindt het natuurlijk vervelend last minute af te zeggen, maar ik heb liever zekerheid. Straks nog maar eens bellen. Hoe laat is het? Nee, voor tienen kan niet. Zie hem nu slapen, de schat. Gelukkig staat de ventilator nog aan, dat maakt meer geluid dan mijn voetstappen op het parket. Eerst een lijstje maken. Niet vergeten de kaart van Volterra te printen en op te zoeken waar de Amerikaanse Ambassade ligt. Ik heb nog nooit iets onder ede moeten beloven. Of iets voor een officiant moeten zweren. Is dat hetzelfde? Wat idioot dat ik dat niet weet. Maar gelukkig hebben we A. Zij weet alles. Hoe laat moesten we ook al weer naar het stadhuis? Niet vergeten de wekker te zetten, het telefoon alarm. Ja, die man van mij zal klagen. Zo vroeg! Ja, zo vroeg. Ik snap ook niet waarom dat om 9.00 moet. Misschien had ik best tegen A kunnen zeggen dat we later wilden. Maar ik wil nooit moeilijk doen. En wat geeft dat nou? Een paar ochtenden vroeg je bed uit, er zijn miljoenen mensen die altijd…, maar ik heb niets met die mensen van doen. Straks moet ik gapen op mijn bruiloft. Charmant. Nee, volgens mij heb ik de hele avond energie. Zoveel mensen bij elkaar fantastisch. Wat gek dat ik toch steeds daar aan denk. Ik zou zenuwachtig moeten zijn voor het trouwen zelf. Je gaat trouwen. Nee, het dringt nog niet door. Ik maak me alleen zorgen over of het eten wel lekker genoeg zal zijn. De speech ja, of geen speech, personal vows. Bah, bij zoiets Amerikaans kan ik niets verzinnen. Wat moet ik hem beloven, dat ik altijd van hem zal houden? Zoiets kun je helemaal niet beloven. Ik ga hem alleen vertellen hoe bijzonder ik hem vind, misschien kan ik uitleggen waarom ik van hem houd. Of iets algemeens over de liefde. Ja, lekker veilig, weg van de emoties, zodat we daar niet als twee jankende geliefden staan. Camus citeren en dan Derrida over de Ander. Kent niemand daar, behalve C. misschien, maar die vindt dat alleen maar leuk, een beetje filosofie tijdens het trouwen. Anders blijft het wel erg kaal. Wat zei D. nou? Ik loop met jou naar de ambtenaar. Dat klinkt romantisch. Altaar is dan toch mooier, maar in dit stadhuis is er geen altaar, al ziet het er met die fresco’s net uit als in een kerk. Veel te onrustig voor yoga. Goed, lijstje pakken, afstrepen. Overhemd bij de stomerij vandaag. Knoopje nakijken. Heb ik oma gisteren gebeld? Nee, of wel, heel kort. Gelukkig, was het al weer vergeten. Als M inderdaad niet komt, moet ik J en V van kamer laten wisselen, dan kan H in een kamer in plaats van op een bank, beter voor zijn rug. En bloemen. We hebben gezegd geen bloemen, maar het is toch wel feestelijk. Misschien kan ik iemand vragen op de dag zelf bloemen te kopen. Of moet D. dat regelen – nee wat maakt dat nou uit? Als we toch cd’s nodig hebben…waar koop je die in Italië op het platteland? Meenemen vanuit Parijs. Nog meer bagage. Of iemand last minute vragen. K. heeft vast een doosje thuis liggen, dat kan mee in geval van nood. Heeft D nu al een playlist gemaakt, zonder rap?