Grijze Dagen

Grijze dagen waaien voorbij. Korte avonden om de werkdruk te vergeten. Januari loopt op zijn eind.
‘s Morgens word ik vanuit een diepe winterslaap wakker. Het is al tien uur, maar de slaapkamer is in een tijdloze sluimer gehuld. Ik doe de afwas, maak ontbijt en luister naar het nieuws dat door mijn echtgenoot wordt voorgelezen en becommentarieerd. Het is zonde van onze tijd allebei de krant te lezen – wat de een hoort, leest of ziet wordt aan de ander doorgegeven en alleen uitzonderlijke films, boeken en albums worden door beiden bewonderd.
Ik kruip achter mijn bureau boven en beneden gaat de koptelefoon op. Er moet een roman geredigeerd worden en een album gemixt. Dat vergt samenwerking, stilte en afstemming. Ik douche wanneer hij aan de telefoon zit. Hij doucht wanneer ik de lunch klaarmaak. Soms doen we, ieder op  onze eigen verdieping, gelijktijdig een uur yoga.
’s Middag gaan de speakers aan en werk ik aan mijn webdesign. Af en toe een pauze voor koffie en groene thee. Rond achten heb ik het huis voor me alleen, voor een uur. Mijn echtgenoot is dan boodschappen aan het doen, een taak die hem ontspant. Ik neem dat uur om te schrijven of te lezen, iets te doen waarbij ik echt alleen wil zijn.
En dan begint de avond, samen koken, een maaltijd rond tien uur, een film anderhalf uur later. Rond half twee gaat het licht uit. Uitgeput en voldaan val ik in slaap.
Het is mogelijk een volwaardig leven te leiden en toch de hele week je huis niet te verlaten.