Filosofiekalender 2010 (5)

‘De mens is zijn leed en zijn menselijkheid wordt bepaald door zijn verhouding ten opzichte van het leed van de anderen.’ (Marcel Möring, Lijdenslust, 2006)

Volgens Möring heeft de moderne mens geen zin meer om te lijden. Het leven is er om plezier te maken en geluk na te streven en lijden moet zoveel mogelijk vermeden worden. Dat anderen nog wel lijden, is een probleem dat met oogkleppen opgelost kan worden. Wat we niet zien, kan ons niet deren. Wij kunnen ons gelukkig wanen.
Maar wordt ons leven er beter van als we het lijden uitbannen? Volgens Möring niet. Zonder leed is een waarachtig leven niet mogelijk en kunnen we ons niet tot een ander verhouden. Lijden is nodig. Wie slapeloze nachten heeft om het noodlot van een ander, geeft die ander geen praktische hulp, maar een bereidheid om bij het leed van die ander stil te staan, creëert wel een verbondenheid tussen individuen. Het maakt ons wie we zijn: mensen. Het moderne leedvermijdende gedrag is dus niets anders dan een middel om steeds onmenselijker te worden.