Facebook droom

Vannacht zag ik een bericht op Facebook. Ene Jan van Mersbergen maakte een cynische opmerking die ik me niet meer herinner, maar die naar een gebeurtenis verwees waarover ik nog niets had gehoord, wat me uiteraard nieuwsgierig maakte. Even later verscheen een kritische post van iemand genaamd Joost Zwagerman: een collega van hem zou wel eens diep in de problemen kunnen zitten – je wist het maar nooit met die dubbellevens van auteurs.

Het volgende moment zag ik het boekenbal door de camera van een persjournalist. De jongste zoon (13) van de schrijver die mogelijk in de problemen zat werd geïnterviewd. ‘Als je vader niet komt opdagen, kan de schuld naar zijn kinderen verlegd worden. Ben jij bereid voor je vader naar de gevangenis te gaan?’ De jongen straalde onverschilligheid uit. ‘Ik was nog niet eens zijn bord af ‘s morgens.’

De camera toonde vervolgens een ondergrondse en illegale champignonfabriek waar mannen in labjassen met injectiespuiten rondliepen. Ze verrijkten de grond waarin de champignons groeiden met een speciale formule vol vitamine B6. Op deze plek werd de tweede zoon (16) geïnterviewd. ‘Wat wij hier doen gaat het gemiddelde verstand te boven,’ zei hij, ‘Niks illegaal, maar vernieuwend.’ Ondertussen werd de schrijver in kwestie geboeid afgevoerd.

Om wie het ging? Twee weken geleden publiceerde hij een nieuwe roman waarover hij op Facebook veel heeft geschreven. Ik heb hem nog nooit ontmoet en volgens mij heeft hij helemaal geen twee zonen.