Eindeloos genot

Salto mortale ligt wederom bij de uitgever – ditmaal gaat er een eindredacteur naar kijken. De brochure waarin de roman zal worden aangekondigd is al naar de drukker. Binnenkort dus hier het omslag en de synopsis.
Nu het manuscript dat mij twee jaar heeft bezig gehouden is verzonden, opent zich een ruimte waarin ongebreideld lezen is toegestaan of beter nog, wordt gestimuleerd. Veel schrijvers lezen juist geen boeken als ze aan een nieuwe roman beginnen, maar ik heb een leeshonger die door de boekenrijkdom van mijn eigen kast nauwelijks gestild kan worden. Het lezen van een goede roman is namelijk DE manier om de poort naar mijn onderbewuste open te zetten. Romans inspireren. Maar altijd op een onverklaarbare manier. Ik lees over een arme jongen in Sint Petersburg en moet aan de dijk in Capelle aan de IJssel denken.  Ik lees over een wuivende vrouw in een zwembad en flarden tekst schieten door mijn hoofd over een pijnlijke ruzie. Ik lees Dostojevski en Kundera en Nooteboom en Murakami – het liefst allemaal door elkaar – en mijn eigen roman krijgt vorm. Geen fase is heerlijker dan deze, waarin alles nog mag, alles je ideeën geeft en alles nog mogelijk lijkt. Het is een periode van eindeloos genot.