De rijkdom van de ander

Dit weekend haalde ik een vrouw op van het Gare du Nord die ik al bijna mijn halve leven ken. Tijdens een door onze faculteit georganiseerde busreis naar Florence zijn de fundamenten gelegd voor wat een intense vriendschap is geworden.
Deze intensiteit wordt niet veroorzaakt door de frequentie waarin we elkaar zien – soms spreken we elkaar maanden niet – zij wordt veroorzaakt door de hoeveelheid gedachten en emoties die wij in elkaar naar boven halen.
We vertellen en luisteren, analyseren en vragen, en na een sessie van twee dagen, zoals nu, voel ik mij prettig uit balans. Haar woorden en blikken hebben mij opgetild en door elkaar geschud, zodat ik nu inzie dat het evenwicht dat ik voor haar komst dacht te hebben een illusie was. Oordelen en ergernissen waaraan ik gewend was geraakt zijn niet langer van mij en ik bekijk mezelf door de ogen van een ander; verwonderend, bewonderend, nieuwsgierig. In mijn hoofd zwermen frisse gedachten, van mij, van haar, van ons samen, over fantasieën en seksualiteit, over moederschap en vegetarisme, over ambities en jaloezie.
Een goede vriendschap is veel meer dan een spiegel, een goede vriendschap geeft je de rijkdom van de ander.