De onfeilbare – toespraak presentatie

Dit is de verkorte versie van de toespraak van Henk Pröpper uitgesproken op 3 februari 2005 ter gelegenheid van de presentatie van De onfeilbare.

“Ik heb je boek in één ademtocht gelezen, wat vrij bijzonder is. Ik was dermate geboeid door het boek dat de uren voorbij vlogen en achteraf vroeg ik mij af waarom. Wat is er gebeurd waardoor ik zo gegrepen werd?
Dat zit hem in de eerste plaats in de twee hoofdpersonen, die ik allebei zeer bijzonder vind. Het zijn twee jonge vrouwen met nogal veel moed en met een optimisme, levenskracht en puurheid, die je nog maar zelden tegenkomt. Het zijn twee vrouwen die het aandurven om ook met elkaar heel ver te gaan. Het blijft vriendschappelijk en desondanks kun je zeggen dat het een lichamelijk boek is, lichamelijk en spiritueel. De twee vrouwen zijn heel dicht bij elkaar, ze slapen ook in elkaars bed, zonder een verhouding te hebben. Hun band is zo speciaal, dat je er niet achter kunt komen. Je komt er ook niet achter wat er precies in de hoofden van de twee personen speelt en toch heb je het gevoel dat je ze kent.
Dat is een raadselachtig gegeven dat in een roman heel sterk is en dat heeft ze ook heel sterk uitgewerkt. Er zitten een aantal vooruitwijzende elementen in die heel knap zijn aangebracht en desondanks heb je niet het idee dat je snapt waar het allemaal heen gaat. En dat is ook altijd een grote kracht van een roman, dat je wel dingen voelt en dat je verder wilt, maar dat je toch niet kunt vatten wat er precies gebeurt. Die spanning behoudt het boek tot het einde.
Iets over de stijl. Het boek heeft een puurheid die echt bewonderingswaardig is. De stijl is aan de ene kant heel optimistisch, vrolijk en levenskrachtig. Het zijn twee vrouwen die de wereld in rennen om te slagen, ze zijn allebei bijzonder ambitieus. En ondanks het feit dat de leugen op een gegeven moment regeert, raken ze die puurheid niet kwijt.
Het is een Bildungsroman. De ene vrouw leert door de jaren heen veel over zichzelf en dat gaat met vallen en opstaan. Er zijn misverstanden en misvattingen. Ik las op je website wat je zo mooi vindt aan filosofie, namelijk dat je leert dat er vele meningen zijn. Er zijn vele meningen, er zijn vele inzichten en er zijn vele vergissingen. Het is denk ik de grote ambitie van je boek om aan tegeven dat je ondanks die vergissingen en ondanks de meningen die vaak verkeerd zijn, toch veel verder kunt komen als je eenmaal de wijsheid bereikt om voorbij de meningen te stappen. En die stap wordt uiteindelijk ook in het boek gemaakt, op een hele natuurlijke manier. Dat vind ik een bewonderingswaardig objectief in een boek, om dat soort ideeën te behandelen. Het is behalve een Bildungsroman ook een beetje een Ideeënroman en in je volgende boek zal dat ongetwijfeld nog hechter en steviger worden, dat ideeën-achtige, maar in essentie zit het er al helemaal in.
Tot besluit. Ik las op je website dat je aarzelde of je bepaalde laarzen van Prada mocht kopen, omdat ze nogal duur waren. Ik vind, nu je dit boek geschreven hebt, dat je die laarzen mag kopen, ze zullen je vast heel goed staan en je hebt ze ook zeker verdiend.
Ik geef je nu het eerste exemplaar van je boek. Ik hoop echt dat er heel veel mensen zullen zijn die het gaan lezen. Je bent in staat om mensen bij elkaar te brengen (een verwijzing naar de meer dan 100 aanwezigen die avond, CP) en als u het gelezen heeft zult u zien dat ze niet alleen in staat is levens heel boeiend te beschrijven, maar er ook voor zorgt dat u daarmee aan het leven hecht. Want die levenskracht zit heel duidelijk in je boek, het is de toon die in alles naar boven komt. Daarmee wil ik je graag feliciteren.”

(Applaus en zoenen volgen)