Burgerplicht

Vaak huil ik zachtjes van binnen als ik de krant lees. Niet alleen om het nieuws, ook om de debiele uitspraken waarmee mensen het nieuws halen. Soms lach ik ook hardop, want stupiditeit kan niet alleen triest, maar ook komisch zijn. Gelukkig zijn er ook dagen als vandaag, waarin ik de krant lees en denk: er zijn ook mensen die iets zinnigs kunnen zeggen (en journalisten die dat herkennen).
In de volkskrant van vandaag: Max Pam: ‘Ik meen dat het een eenvoudige burgerplicht is mensen te steunen die worden bedreigd omdat zij niet langer tot een religie willen horen. Ongeacht of die religie nu christendom, islam of communisme heet, en ongeacht of de bedreigde een slechte schrijver is, een onhandige jonge politicus of een voormalige geheim agent.’
Of zoals Nahed Selim wordt geciteerd: ‘Het gaat niet om Jami, maar om het principe.’ (Uit het artikel Een steuncomité als ‘burgerplicht’ van Annieke Kranenberg)

Als het comite iets aan jonge schrijvers zou hebben, die weinig connecties, weinig gewicht en nog geen massale publieke bekendheid hebben, zou ik me meteen aansluiten.