Davy Jones’ Locker

Tussen de aantekeningen voor mijn nieuwe roman kwam ik de volgende woorden tegen: Davy Jones’ Locker. Ik had geen idee wat ze betekenden.
Een paar maanden geleden heb ik mijn moeder telefonisch geïnterviewd over haar verleden met mijn vader en tussen de voor mij bekende verhalen over hun ontmoeting in Den Haag en hun huwelijk stonden die woorden: Davy Jones’ Locker.
Het klonk als de naam van een jazzmuzikant, maar Google ontdeed me van die illusie. Het was een eufemisme voor de dood op zee, de rustplaats van een verdronken zeiler. Davy Jones was een duivel van de zee – als je bij hem op bezoek kwam, was je er geweest.
Wat had dit met mijn vaders verleden te maken? Een mailtje van mijn moeder gaf het antwoord: de plaats waar zij als jongeren vaak samenkwamen was een kelder die door de jongens Davy Jones’ Locker werd genoemd. Het was, zoals ze dat noemde, ‘een begrip’.
En zo is de werkelijkheid toch weer vreemder dan fictie. Ik schrijf een roman over mijn vader, de fervente zeiler die tien jaar geleden is overleden. Had ik het motief Davy Jones’ Locker in mijn roman geperst – het was ongeloofwaardig geworden. Maar in de realiteit is alles mogelijk.

N.B. Diezelfde avond keek ik naar Blood Work, een film van Clint Eastwood. (Aangemoedigd door het zien van de meesterlijke Gran Turino de week ervoor).  Aan het slot van de film nodigt de moordenaar Clint Eastwood uit op zijn boot: ‘Welcome in Davy Jones’ Locker’.  Hoe is het bestaan van deze frase me zo lang ontgaan?