Dagboek

Mijn volgende roman, nee, niet degene die in september uitkomt, maar die erna, wordt autobiografischer dan wat ik tot nu toe heb geschreven en daarom herlees ik na tien jaar mijn dagboeken. De schriften van voor mijn achttiende  heb ik niet bij me in Parijs en dus begon mijn reis terug in de tijd op het moment dat ik mijn ouderlijk huis verliet.
Geobsedeerd door mijn gevoelsleven, gebruikte ik mijn dagboek toen vooral om  emoties op echtheid te toetsen. Ik kon namelijk niet vaststellen welke gevoelens ik werkelijk had en welke ik had verzonnen. Tijdens een dramatisch verslag over wat ik precies op welk moment had gevoeld, schreef ik een paginalange zin met een ontoelaatbare hoeveelheid bijzinnen. En dan staat er, heel terecht: ‘Hallo, gaat het een beetje? Je mag je best laten meeslepen door je emoties, maar wil je alsjeblieft wel op je taalgebruik letten?’