Claus

Nee. Ik ga niets over Claus schrijven. Wat kan ik toevoegen aan wat Mulder en Zeeman in NRC en Volkskrant schrijven? Goed dan, een persoonlijke anekdote. Een van de allereerste boeken uit de Nederlandstalige literatuur die ik las, was een roman van Claus. Twaalf was ik. Ik had advies gevraagd aan mijn leraar Nederlands en hij zei dat ik maar met Claus moest beginnen, want het zou me een leven kosten om alles te lezen wat die man had geproduceerd. Ik keek in mijn moeders boekenkast en daar stond een boek met een groene kaft: Het jaar van de Kreeft. Dat las ik en ik vond het vreselijk. Daarna vroeg ik advies aan een bibliothecaris en die gaf mij een Wolkers mee naar huis. Ook dat boek sloeg ik vol afschuw dicht. Ging Nederlandse literatuur alleen maar over sex? Ten slotte vroeg ik een klasgenoot om raad, maar ik durfde er niet bij te zeggen wat mij aan die andere romans gestoord had. Hij gaf mij een Cremers.
Pas vele jaren later durfde ik weer een boek van Claus ter hand te nemen. Hij is nooit mijn favoriete schrijver geworden, maar mijn waardering voor hem is gelukkig wel gegroeid.