Uncategorized

Athene (2)

Op de ranglijst van dieronvriendelijke landen staat Griekenland op nummer een. Dat vermeldde de Volkskrant onlangs en ik vroeg me toen af waarom. Na mijn bezoek aan het land kan ik melden dat het waarschijnlijk niet is vanwege de miljoenen grilrestaurants en de overmatige vleesconsumptie. En evenmin wegens overbevissing of het op de stenen mals slaan van gigantische octopussen. Nee, Griekenland staat op nummer een vanwege de wreedheid jegens dieren die door de rest van Europa vertroeteld worden.
Zodra ik mijn hotel verliet, struikelde ik over de dakloze honden en katten op straat. Sommige dieren liepen mank of krabden aan een etterende wond. Andere lagen futloos op de stoep in de zon en namen niet eens de moeite hun kop op te heffen wanneer ik voorbij liep. De meeste blaften of miauwden venijnig wanneer ze  van een terras geschopt werden. Twee maal zag ik een auto tegen een hond aanrijden zonder dat iemand ervan opkeek.
Ik houd helemaal niet van huisdieren, maar de taferelen in Athene grepen me naar de keel. Blijkbaar ben ik eraan gewend dat wreedheden jegens dieren (varkens, kippen, geiten) buiten mijn zicht plaatsvinden.  Het geschop van verwaarloosde beesten vond in Athene echter in het daglicht plaats en ik vermoed dat  Griekenland om die reden op de nummer een van de ranglijst staat.
Gelukkig bleken er ook dieren te zijn die in de oprukkende stad hun eigen habitat hadden behouden: op de heilige heuvel van de Acropolis wemelde het van de graskauwende schildpadden. Wie hun bewegingen een poosje volgt, voelt zich geheid onthaast.

P.S. Vegetarisch eten in Athene was overigens geen probleem. Op de gemiddelde menukaart stond tzatziki, auberginedip, gegrilde paprika, spinazie-met-feta-pasteitjes, gele erwten hummus, bietensalade met walnotenknoflookpesto, gefrituurde courgetteburgers, bonen-in-tomaten-stoofpot en gevulde wijnbladeren. En omdat de Grieken zelf ook vaak gerechten als tapas bestellen, keek geen ober vreemd op wanneer we vijf voorgerechten namen en het daarbij lieten. Wel bleken de enorme hoeveelheden olijfolie gevaarlijk: na drie dagen liepen mijn man en ik met puistjes rond.