Alleen

Je hebt er zeker wel naar uitgekeken?
Zeker weten.
Wat ga je doen?
Schrijven.
Ga je niemand uitnodigen voor ’s avonds, om samen te eten?
Nee.
Of voor ’s morgens om koffie te drinken?
Nee.
Mag ik je wel bellen?
Ja hoor.
Dat klinkt niet erg overtuigd.
Sorry.
Je gaat me zeker ook niet missen?
Nee.
Weet je, ik vind schrijvers best wel asociaal.
We zijn Einzelgängers.
Wat?
Dan moet je maar Duits leren.
Nu doe je ook nog cynisch.
Ach lieve schat, zelfs als ik cynisch zou willen zijn, zou ik het niet kunnen.
Dat klopt.

—

Ik zal jou wel missen.
Ja ja.
Ben je straks dan wel blij als ik weer terug ben?
Waarschijnlijk wel.
Waarschijnlijk wel?
Ja, waarschijnlijk wel. Dat kan ik nu toch nog niet zeker weten?
Ik wil helemaal niet weg.
—
Misschien kan ik nog afzeggen.
—
Ik blijf liever hier bij jou.
—
Dan kunnen we samen…

En toen manoeuvreerde ik mijn verloofde de deur uit. Preproductie in Duitsland. Drie dagen alleen. Hoera!