Pierre Assouline

In een recensie in de NRC (15 juni 2007) over Pierre Assouline’s roman Hotel Lutetia (meer hierover waarschijnlijk binnenkort) schrijft Margot Dijkgraaf de volgende zinnen: ‘ Als schrijver beweegt Assouline zich op het grensvlak van biografie en roman. Zijn biografieën verraden de pen van een romanschrijver. Zijn romans hebben bijna altijd een biografische basis. Feiten zijn belangrijk, schreef hij in het voorwoord van zijn Simenon-biografie, maar fictie brengt je dichter bij de waarheid.’
Wie De verdwijning van Eva Zomers heeft gelezen, begrijpt waarom ik gelukkig word van deze zinnen en waarom ik morgen meteen die roman van Assouline ga aanschaffen. Zijn hoofdpersonage ‘Hotel Lutétia’ is overigens een bijfiguur in mijn laatste roman. Een ander boek van hem heet Rosebud. Zou dat over de bar gaan waar Amber en Cleo uit De onfeilbare elkaar ontmoet hebben? En gaat Assouline straks ook een biografie-roman schrijven over het kasteel waar de personages van mijn derde boek op dit moment verblijven? Ik ga die Assouline maar eens in de gaten houden en hij maakt het me erg gemakkelijk: http://passouline.blog.lemonde.fr/