Op een heuvel in Ibiza – fragment 7

Gisteren zat ik aan tafel tegenover een Spaanse vrouw, de echtgenote van de studio-eigenaar waar D. zaken mee doet. Ze was van mijn leeftijd, vriendelijk, grappig en op basis van een intelligente songtekst die ze had geschreven moest ik concluderen, dat ze ook niet erg dom kon zijn. En toch kostte het me moeite haar die avond serieus te nemen. In mijn hoofd gaf ik mezelf voortdurend orders: doe niet zo kortzichtig, laat je vooroordelen varen, beoordeel haar op haar persoonlijkheid, maar het lukte maar half, want haar implantatenborsten, haar opgevulde bovenlip en haar nepwimpers zaten me in de weg. Dat wordt nog lastig voor me, als ik ooit in L.A. ga wonen…