Op een heuvel in Ibiza – fragment 5

Een aanvulling op wat ik eerder schreef over mijn extreem gevoelige huid en dat ik me geen onzorgvuldigheden kan permitteren en niet in een chloorzwembad kan zwemmen: soms moet ik juist risico’s nemen.
Het kraanwater in Ibiza is niet drinkbaar, het is namelijk zeewater, waaruit alleen een deel van het zout is gefilterd. Een vreemde gewaarwording, als je een appel wast en opeet of je tandenborstel in je mond steekt. Zout! Maar zout is erg goed voor mijn huid – niet als ik het consumeer, maar als ik erin onderga. En toen kreeg ik een idee: zou de goedheid van het zout, de slechtheid van het chloor kunnen opheffen? Zou de sanitaire kwaliteit van het zout, de noodzakelijke hoeveelheid chloor kunnen verlagen? Ja en ja. Ik heb een zwembad waar ik even in kan dobberen zonder eruit te komen als een rood reptiel met schurft.