M.G. (1973 – 2012)

M. In mijn studententijd keek ik tegen je op; je was beeldschoon en brutaal, iets ouder en wijzer dan ik. Ik bewonderde je levenskracht. Nu bewonder ik je moed.

M. In mijn ogen was je eerlijk, direct, eigenwijs en soms ronduit provocerend. Maar je gaf het later altijd toe, wanneer je verkeerd of te snel had geoordeeld.

M. Toen ik jou vertelde dat ik een roman wilde schrijven, heb je me aangemoedigd, al bleef je ook sceptisch. “Eerst zien, dan geloven,” zei je. Zelf had je ook schrijfambities. Voor de presentatie van mijn debuut kwam je naar Amsterdam, vrolijk en trots. “Anderen roepen het alleen. Jij hebt het gewoon gedaan.” Die woorden uit jouw mond betekenden veel voor me.

M. Je hebt mijn boeken gelezen en je bent me blijven stimuleren. We schreven elkaar e-mails, soms jaren niet en dan weer even intensief. De laatste berichten dateren van vorig jaar oktober. Wat je voor mij kon doen, kon ik niet voor jou: op jouw weg naar wat je verlangde heb ik je niet kunnen aanmoedigen.

Ik zal je missen. Ik wens je familie en vrienden veel kracht toe om het verlies te dragen.