Een knipoog van de Eiffeltoren

Het hofje waarin ik woon is meer dan honderd jaar oud. Zo ook het atelier waarin ik  slaap, eet en schrijf.

In aanloop van de wereldexpositie in Parijs van 1889 heeft de Franse staat ateliers laten bouwen voor kunstenaars die bij de mega-tentoonstelling betrokken waren. Overal in de stad, maar vooral rond Montparnasse, verrezen ze; in mijn straat liggen drie hofjes naast elkaar met elk zo’n twaalf ateliers. De meeste zijn inmiddels omgebouwd tot woning, maar een paar zijn nog in oorspronkelijke staat. Eentje is tijdens de oorlog verloren gegaan onder een per ongeluk gevallen Engelse bom.

Als mensen me naar de geschiedenis van mijn woning vragen, zeg ik meestal: de handen die de Eiffeltoren bouwden, zijn ook verantwoordelijk voor mijn atelier. Erg waarschijnlijk is dit niet, maar het had gekund. De Eiffeltoren en mijn atelier zijn in dezelfde creatieve periode ontstaan; ze hebben een zekere band. Bovendien, als ik ’s avonds in de keuken door mijn hoge ramen naar buiten kijk, knipoogt de toren vaak naar me. Het draaiende zoeklicht van de Eiffeltoren is bij heldere hemel goed te zien.

Toen ik de voorjaarseditie van En Route opende om te zien hoe dit blad er met een nieuw concept en na een drastische restyle uitziet, viel mijn oog meteen op het artikel van Eveline Bijlsma over La dame de fer, dat in dit geval niet over Thatcher ging. Zou de toren nog geheimen voor me hebben, vroeg ik me af.

Het ontwerp is niet van Meneer Eiffel zelf, maar van twee medewerkers van zijn kantoor. Dat wist ik. Het plan was om de toren na de expositie af te breken. Ook dat wist ik. Maar waarom de toren behouden bleef of hoe Hitler destijds door de liftbedienden behandeld werd, dat wist ik niet. Met een grote glimlach nam ik alle weetjes tot mij. Want hoe meer ik over de Eiffeltoren wist, hoe fraaier het verhaal over mijn atelier zou kunnen worden. Na lezing besloot ik dat het hoog tijd was de 1665 treden nog eens te beklimmen, of eventueel eens een lift in te stappen – de laatste keer dat ik boven stond, is ruim tien jaar geleden.

Meer weten over mijn hofje? De personages in De verdwijning van Eva Zomers wonen er.

Meer weten over de Eiffeltoren (of over Femke Wolthuis of over het Rhône gebied waar Van Gogh verliefd op was)? De nieuwe En Route met nieuws, recensies en een uitstekende cultuuragenda ligt in de winkel.