mijn eerste keer
Column over het boekenbal in
Brabants Dag blad - februari 2005
Parijs in
de morgen. De regen tikt hard op het glazen dak van ons atelier. Op een
hangertje wacht mijn jurk om ingepakt, uitgepakt en aangetrokken te worden.
Nog vier uur in de Thalys om bij het Boekenbal te kunnen zijn.
Ik eet bij mijn redacteur en de eerste fles champagne maken we in no-time
soldaat. Tegen de kou en vanwege de zenuwen: een maand geleden is mijn
debuutroman De onfeilbare gepubliceerd en vanavond zal ik mij
voor het eerst in het gezelschap van illustere schrijvers begeven. Gasten
die het voorprogramma niet konden bijwonen, arriveren stipt om tien uur:
als je ondanks het strenge uitnodigingsbeleid van het CPNB een kaartje
hebt kunnen veroveren, wil je geen seconde missen van deze vleiende exclusiviteit.
Exclusiviteit? Niet echt, het feest is massaal. Ik heb goede herinneringen
aan de studentengala’s in Tilburg, maar dit is van een andere orde.
Zoeken naar beroemde hoofden is niet nodig. De perslampen en samenscholingen
van bezoekers maken zichtbaar waar de grote namen zich bevinden en ik
werp nieuwsgierige blikken die kant op. Zou ik straks het lef hebben een
van mijn helden aan te spreken?
Mijn standplaats naast het champagnebuffet is om duidelijke redenen een
ideale stek. Om de haverklap word ik aan iemand voorgesteld. Ik praat
met auteurs, met de voorzitter van het Fonds voor de Letteren en met redacteuren
en uitgevers. Ik vertel over mijn boek en iedereen belooft het te lezen.
Een enkeling heeft het al uit en complimenteert me. Ze weten niet half
hoe blij ik daarvan word. Als mijn zoveelste glas leeg is en mijn hoofd
vol, is het tijd voor een rondje schouwburg.
Door een doolhof van hallen en zalen bereik ik het podium waar om middernacht
de opening van de boekenweek plaatsvindt. Op een reusachtig videoscherm,
bevestigd aan het plafond, zien we het sprekende hoofd van Wolkers. Ik
word me bewust van de hoeveelheid camera’s om me heen. Het is onmogelijk
niet in beeld te komen.
Daarna wordt er gedanst. Op Gouwe Ouwe muziek, het thema van de boekenweek
is immers Vaderlandse Geschiedenis, gooi ik mijn benen los, voor zover
dat mogelijk is met strakke rok en hoge hakken. Ik geef het op me verstaanbaar
te maken en zwaai alleen nog naar bekenden op de dansvloer. Bij een nummer
van Normaal vlucht ik naar boven, naar de disco waar vooral het jonge
publiek zich ophoudt en de rest van de avond pendel ik, op zoek naar de
beste muziek.
Om drie uur is de champagneroes uitgewerkt en voel ik de pijn in mijn
voeten. Naar huis! Ik slaap een aantal uur rustig totdat bouwvakkers onder
het slaapkamerraam op luide toon met elkaar in discussie gaan. Amsterdam
in de morgen.