Albert Camus
Cette morte n’est rien, je te jure; elle est seulement le signe d’une verité qui me rend la lune nécessaire.

Vertaling:Deze dood betekent niets, dat zweer ik je; ze is alleen een teken van een waarheid die het voor mij noodzakelijk maakt de maan te bezitten.

(Caligula, 1958)

Caligula, de wrede gestoorde keizer van het Romeinse Rijk, wordt in de schrijvershanden van Camus een filosoof van het absurde. Zijn uitspraken zijn zowel belachelijk als diepzinnig en worden door niemand in zijn naaste omgeving begrepen.
Na de dood van Drusilla geeft Caligula zijn ondergeschikte Hélicon de opdracht de maan voor hem te plukken. De dienaar legt uit dat dit onmogelijk is. De keizer is vast overstuur door de dood van zijn geliefde zuster. Caligula antwoordt dat het de taak van een keizer is het onmogelijke te laten gebeuren en dat de dood van Drusilla hem niet raakt. Haar dood laat alleen zien dat hij in een onverdraaglijke wereld leeft, waarin mensen ongelukkig zijn en sterven. Hij heeft daarom iets nodig wat niet van deze wereld is: geluk of onsterfelijkheid of de maan.